Öncelikle bu (okul) arama, (çocuğu) kurtarma sürecinde ben kimim, ne sıfatla bu yazıyı yazıyorum ondan bahsedeyim kısaca: Yaklaşık 7 yaşında ve anaokul süreci + 1. sınıfın ilk dönemini arkasında bırakmış bir yavru kuşu ile 3.5 yaşında anaokulunun ilk dönemini arkasında bırakmış bir yavru kuşu daha olan bir anneyim.
İlk çocuğunda, yanlış saymıyorsam uygun olmayan 2 oyun grubu ve 2 anaokulu denemesi sonrasında doğru anaokulunda çocuğu 3 yılını geçirirken büyük bir rahatlıkla gözü arkada hiç kalmamış; ikinci çocuğunda ise 3 yıl "kesintisiz" ev ortamı, arkadaş çocukları ve parklar diyerek en ufak bir oyun grubu denememiş bir anneyim. (0-3 yaş oyun/ çalışma/ eğitim gruplarıyla ilgili fikirlerimi de bir ara uzun uzadıya yazmayı planlamakla birlikte şu an bu derin konuya dalmamayı tercih ediyorum.)
İlk çocuğu ilkokul dönemine doğru yaş alırken, var olan ezberci, ödül ve cezacı (özellikle stickerlı ödül sistemine (!) ayrı bir antipati duymaktayım), merkeze çocuğu koymayan eğitim sisteminden çocuğunu nasıl en az hasarla kurtarabilirim diye araştıran/ soruşturan ve son dönemece doğru "hepsi farklı bir özelliğini öne çıkarıyor ama aslında hepsi hemen hemen birbirinin aynısı!" demiş bir anneyim.
Yazının başından buraya kadar aslında kendimin son 5 sene içindeki yaşadığım ülke gerçekleri içinde geçtiğim yolları anlattım, hızlı bir film şeridiyle... İstersen şans de, istersen sorgulama ve araştırma, istersen tesadüf ya da başka bir şey... Benim yolum bir şekilde, bu ülkede "alternatif eğitim" adı verilen felsefelerle/ yaklaşımlarla kesişti. "Alternatif eğitim, bir veli olarak benim için ne demektir?" sorusunun altını doldurmadan önce aslında "alternatif eğitim"in "olması gereken olduğunu düşünüyorum, yani aslında alternatif dediğimiz şey normal olan olmalı :) Alternatif eğitim, marjinal olanmış gibi etiketleniyor bazen, oysa düşünüyorum da alışılagelmiş olan, bizlerin de maruz kaldığı sistem değil mi marjinal olan! Bu cümleyi her kurduğumda aklıma Cem Yılmaz'ın "Hani marjinal bizdik?" esprisi geliyor. :))
Alternatif eğitim, ya da kendimce "olması gereken eğitim"den ne anlıyorum/ ne bekliyorum?
En öncelikli olarak merkeze çocuğu koymuş olmasını. Yani veli tatmin olsun diye, çocuklar için hiçbir anlamı olmayan işler yapmamasını...
Çocuğa samimiyetle saygı duyulmasını ve okulun ana ekseninde herkese saygının olmasını... Daha uç bir tabirle çocuğun hiçbir koşulda aşağılanmamasını...
Kuralsızlık ve göstermelik bir özgürlük içinde çocukların salınmasını değil; sınırları belli bir özgürlük içinde "neden?" sorusuna her zaman rasyonel bir yanıt verilmesini...
Her çocuğun kendi zamanına ve ilgi alanına saygı gösterilerek eğitimin verilmesini...
"-mış gibi" davranılmamasını, yani her koşulda samimiyetin olmasını...
daha belki pek çok şey yazabilirim ama önceliğim saygı ve samimiyet; sonrasında çocuklarımız elbet okuma yazmayı da öğreniyor, 4 işlem yapmayı da... Sticker uygulaması ile bir dönemde 20 kitap okuyacağına hiç okumasa da olur bence, ya da öğretmeni kızacak diye ödev yapıyorsa o ödev çoktan çöp olmuş zaten, yapmasının sorumluluk duygusuyla hiçbir alakası yok! (yani bence :) ) Ama saygı ve samimiyetin olduğu ortamda dayatma yoktur bana göre, neden sonuç ilişkisi vardır, tercihler, seçimler vardır...
Haaa peki "alternatif eğitim" yaklaşımına maruz kalan çocuklar, alışılagelmiş sistemdeki çocuklardan öne mi geçiyor hayatta? Bunun bir araştırması var mıdır, bilmiyorum; açıkçası hiç ilgilenmiyorum da! Hayatın bir yarış olduğunu düşünmüyorum çünkü! Yani ben çocuklarımın klasik sisteme değil de "alternatif" yaklaşıma maruz kalmasını en iyi üniversitede okusunlar diye değil, ileride en çok paraları da kazansınlar diye de değil; ne yapmak istiyorlarsa onun farkında olabilsinler ve yollarını kendilerine göre belirleyebilme fırsatı bulsunlar diye istiyorum en basit anlatımla...
Kısacası çoğu zaman elimizdeki neyse ona mahkum olduğumuzu sanıyoruz ama zor gibi görünse de veli olarak bile yapabileceklerimiz var! En uç noktada, benzer hedefle ortaya çıkan velilerin veli insiyatifli okullar kurması var ise, daha ortalarda, "-mış gibi" olmayan okullar talep etmek, samimiyetle çocuğu merkeze koyan okullar istemek mümkün... Merkezinde saygı ve samimiyet olan okullara talep arttıkça ve bu okullar kontenjanlarını doldurarak tüm talebi karşılayamadıkça saygı ve samimiyeti merkezlerine koymuş okulların açılmasına ya da var olan okulların bu şekle dönüşmesine vesile olacaklar. Dolayısıyla "alternatif eğitim" yaklaşımında olan okulları desteklemek yarın öbür gün senin mahallende de bu yaklaşımda bir okulun varlığına sebep olabilir; hatta devlet okullarının bile dönüşmesine vesile olabilir; neden olmasın?! Bugün "alternatif eğitim" denilen şey yarın öbür gün genele yayılma fırsatı bulmuş ve yayılmış olabilir... Ne talep ettiğini iyi düşün! Her gün okulda çocuğunun ne yediğini defterine yazmasını istediğin öğretmenin bunu 20 çocuk için yazdığında nereden zaman almak zorunda kalabiliyor, bir düşün! Peki her gün çocuğunun kaç kaşık ıspanak yediğini bilmesen sen ne kaybedersin?! (sağlık sıkıntıları varsa bunu dışarıda tutarak yazıyorum bu cümlemi.)Bu örnekleri çoğaltmak mümkün, lütfen verdiğim bir örneğe takılıp onu çürütmek için bahaneler ya da nedenler bulmaya çalışma, sadece düşün lütfen...
Bir veli olarak bana göre "alternatif eğitim"
- Var olana mahkum olmamak için araştırmak, soruşturmak demek!
- Normalleşme sürecindeki ilk adımlar demek!
- Çocuğa sihirli değnek değdirmeye kalkmayacak kadar çocuğun içindeki potansiyele saygı göstermek demek!
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder