Ben kayak yapmayı öğrendiğimde 8-9 yaşındaydım... Annemle babam kaymıyorlardı ama benim ve ablamın kayması için hemen hemen her kış bizi Uludağ'a götürdüler ve her sene kendi çapımızda ilerlememize fırsat verdiler. Üniversite yıllarımızda ve evlendikten sonra da Kerem'le her sene kısa da olsa mutlaka dağa gidip kayağa zaman ayırdık hep... Taa ki Mert doğana, büyüyene ardından İpek gelene kadar...
Bu sene artık Mert'e de kaymayı öğretmeyi planlıyorduk. Geçen ilkbahardan bu kış için yurt dışı kayak planı yapan arkadaşlarımıza katılmayı istesek de geçen sene henüz 8-9 aylık olan İpek ile 1 sene sonrasının kayak tatilini planlama cesareti gösteremedik. Bu kış gelince de nereye gitsek, ne yapsak diye bakınırken ben de Kerem de Uludağ'dan bile isteye kaçındığımızı gördük... Son birkaç gidişimizde olan kalabalık, kimi zaman olan düzensizlik ve aslında başka yerleri duydukça/ okudukça daha çok fark ettiğimiz pistlerin aslında hiç uzun olmaması gibi nedenlerle Uludağ seçeneklerimiz arasına girmedi. Aklımızda Bulgaristan, Bansko vardı ama orayı da az zamanımız olması nedeniyle vize işleri ile uğraşmak istemediğimizden eledik. Tam gitsek ama nereye gitsek dediğimiz bir zamanda farklı iki kaynaktan arkadaşlarımın Sarıkamış tatiline denk geldim.
Biraz sorgu sual, biraz araştırma derken aynı gün uçak biletlerimizi rezerve ettirmiş bulduk kendimizi... Sonra bir baktık bizimle aynı tarihte gelebilecek Mert'in okul arkadaşının ailesi de var; otelimizi seçtik, planımızı yaptık ve Mart'ın ikinci haftası kendimizi Sarıkamış'ta bulduk...
